Jennifer Jones: Die Sielvolle Stem Wat Tyd Trotseer

Jennifer Jones se stem is al meer as 30 jaar lank ’n baken in Suid-Afrikaanse en internasionale musiek. Van die opening en sluiting van die 1995 Rugby Wêreldbeker tot ’n Grammy-nominasie vir Mandela, Father of the Nation, is haar loopbaan ’n bewys van talent, veerkrag en egtheid. In hierdie eksklusiewe artikel vir The Vocalist deel Jennifer haar inspirasies, uitdagings en die nalatenskap wat sy hoop om agter te laat, en bied lesers ’n kykie in die hart van ’n ware kunstenaar.

Droom Groot: ’n Samewerking met Freddie Mercury

Toe ons vra watter historiese figuur sy graag sou wou saamwerk, kies Jennifer sonder huiwering vir Freddie Mercury. “Hy het nie toegelaat dat sy verlede hom definieer nie,” sê sy en bewonder sy vermoë om bo teëspoed uit te styg met flair. “Sy fabelagtige gees resoneer met my.” ’n Duet met Mercury sou hul kragtige, sielvolle style vermeng en ’n tydlose snit skep. Jennifer se eie reis weerspieël hierdie veerkrag, aangesien sy persoonlike struikelblokke oorkom het om as kunstenaar te skyn.

’n Verhoog in Tyd: New Orleans met Louis Armstrong

As sy na enige punt in die geskiedenis kon reis, sien Jennifer haarself in New Orleans, waar sy langs Louis Armstrong optree. “Ek sou Fly Me to the Moon of What a Wonderful World sing,” sê sy, haar liefde vir jazz duidelik. Sy voorspel dat haar musiek oor 20 jaar swaar na jazz sou leun, maar sy sielvolle kern behou. “My klank het nie veel verander nie, maar dit sou ryker, dieper en jazz-georiënteerd wees,” mymer sy, wat haar lewenslange passie vir die genre se emosionele diepte weerspieël.

Bepalende Oomblikke

Jennifer se loopbaan is gevul met onvergeetlike oomblikke, maar haar optrede vir Nelson Mandela staan uit. “Om vir Madiba te sing en sy drukkie te kry was lewensveranderend,” vertel sy. “Dit het my geïnspireer om brutaal eerlik te wees met myself en my waardes.” Hierdie ontmoeting het haar verbintenis tot egtheid gevorm, ’n hoeksteen van haar kuns.

Haar grootste uitdaging was ’n kort stryd met dwelmmisbruik. “Een Sondag het ek in die spieël gekyk en gevra, ‘Wie het jy geword?’” deel sy. Daardie oomblik van vrees het haar laat besluit om koue kalkoen op te hou, ’n besluit wat haar uithouvermoë getoets het, maar haar krag versterk het. “Dit was ’n geveg, maar ek het gewen,” sê sy met trots in haar stem.

Die Kunstenaar se Siel

Selfsorg is vir Jennifer uiters belangrik, en sy is nougeset met haar velsorgroetine en diep geestelik. “Ek bid innerlik, sing gospel-liedjies en koester my verhouding met God,” verduidelik sy. Haar gospelwortels, wat vroeg in haar loopbaan gelê is, lei haar steeds. “My geloof het my omskep in die Jennifer Jones wat ek vandag is,” sê sy en gee dit krediet vir haar emosionele veerkrag.

By haar Vaal Dam-huis vind Jennifer vrede in eenvoud. “Ek is kalm, kook maaltye wat die bye laat huil, speel met my honde en terg my man,” lag sy. Haar man noem haar spottenderwys Liewe Heksie vir haar konstante skoonmaak. Natuur en diere is haar heiligdom, met haar huis wat voëls, ’n blou reier genaamd Oscar en uile lok. “Dit is goed vir my siel en bring my nader aan God,” sê sy.

Die Lied Wat Alles Verander Het

Die lied Slow Down dra vir Jennifer diep betekenis. Dit is geïnspireer deur ’n jong aanhanger, Jonathan, wat soos ’n aangenome seun geword het. Die lied is gebore uit tragedie. “Hy was opgewonde oor sy eerste meisie, maar toe hy nie opdaag om te praat nie, het ek later gehoor hy het selfmoord gepleeg,” sê sy, haar stem swaar. “As ek daardie dag tyd gemaak het, sou hy dalk nog geleef het.” Die lied is ’n aangrypende herinnering om vlugtige oomblikke te koester, ’n boodskap wat diep resoneer met haar gehoor.

’n Stem Wat Verbind

Jennifer se stem het mettertyd warmer en dieper geword. “Ek vertroetel dit nie—wanneer ek sing, sing ek,” sê sy met ’n glimlag. Haar optredes is rou en ongefilter, wat haar oortuiging weerspieël dat haar gawe goddelik is. Sy verbind met haar gehoor deur van die verhoog af te klim en direk met hulle te kommunikeer. “My man, my klankingenieur, sê ek is ’n nagmerrie met monitors omdat ek altyd tussen die skare is,” erken sy.

Haar aanhangerbasis, veral uit die LGBTQ+- en Kaapse Kleurlinggemeenskappe, is onwrikbaar. “Ek was altyd uitgesproke oor gay-regte, en hulle het my omarm,” sê sy. Haar Afrikaanse aanhangers, ontdek deur programme soos Noot vir Noot en Huisgenoot Skouspel, is ook spesiaal. Op sosiale media betrek sy hulle persoonlik en verseker dat elke interaksie eg voel.

’n Nalatenskap van Bemagtiging

Ten spyte van toekennings soos ’n Kora-toekenning en ’n Sedibeng Burgemeesterstoekenning, voel Jennifer haar musiek het nie die globale of plaaslike toneel ten volle beïnvloed nie weens swak bevordering deur platemaatskappye. “Ek het myself uit daardie kontrakte gewerk en tree nou onafhanklik op,” sê sy. Half-afgetree, aanvaar sy selektiewe korporatiewe optredes, maar is opgewonde oor toekomstige projekte en gee ’n wenk: “Hou hierdie spasie dop!”

Haar ware nalatenskap lê in die mentorskap van jong kunstenaars. “Ek waarsku hulle om vir hulleself te werk, nie vir hul bestuur nie,” sê sy passievol. Nadat sy talente soos Idols-wenner Jason Hartman gelei het, hoop sy om kunstenaars te bemagtig om regverdige behandeling te eis. “Ek wil hê die bedryf moet verander sodat kunstenaars kry wat hulle verdien,” dring sy aan.

Lewe Buite Musiek

Weg van die verhoog geniet Jennifer om YouTube-video’s oor diere en mediese onderwerpe te kyk, selfoonspeletjies te speel en haar vuurput te versorg. Haar familie, insluitend haar aangenome ma, Marloe Scott Wilson, en ondersteunende man en skoonpa, is haar rots. “My skoonpa sê hy sal my nooit vergewe as ek ophou sing nie,” lag sy. Haar geheime plesier? Oleta Adams se Climbing Every Mountain. Sy droom daarvan om kinderstories te stem, want sy geniet dit om kinders met snaakse stemmetjies te laat lag.

’n Boodskap Wat Bly

Jennifer se musiek is ’n kanaal vir verbinding, wat hoop en egtheid dra. “Wanneer ek sing, gee ek my hart en siel, asof dit my laaste dag is,” sê sy. Sy hoop luisteraars vind wat hulle nodig het in haar musiek, of dit nou troos of inspirasie is. “As ek een persoon raak, het ek my werk gedoen,” sê sy. Met planne om elke maand of twee ’n lied onafhanklik vry te stel, bly sy getrou aan haar wortels.

Haar raad aan kunstenaars? “Neem risiko’s, maar nie alles wat blink, is goud nie.” Met ’n loopbaan wat presidente, kontinente en diepgaande groei omvat, bly Jennifer Jones ’n baken van kuns en integriteit, haar stem weerklink ver buite die verhoog.